Sakrament Namaszczenia ChorychNamaszczenie chorych - sakrament w Kościele katolickim, starokatolickim i Cerkwi prawosławnej, udzielany wiernym w wypadku poważnej lub grożącej śmiercią choroby Mogą go również przyjmować osoby w podeszłym wieku wielorazowo.
Namaszczenie chorych jest piątym z katalogu siedmiu sakramentów. Jego materię i formę reguluje w Kościele katolickim Konstytucja Apostolska papieża Pawła VI Sacram Unctionem Infirmorum z 30 listopada 1972 roku.
Namaszczenie chorych obok spowiedzi i komunii świętej (zwanej wtedy wiatykiem) jest nazywane sakramentem chorych. Jeżeli chory nie może się spowiadać, sakrament własną mocą odpuszcza grzechy o ile chory pragnie dostąpić przebaczenia.
Wbrew obiegowym opiniom nie jest to sakrament przeznaczony wyłącznie dla umierających. Używana dawniej nazwa tego sakramentu "Extrema unctio - Ostatnie namaszczenie" wprowadziła wiele niejasności i nieporozumień. Interpretuje się ją jako ostatni sakrament przyjmowany w życiu. Tymczasem określenie "Extrema unctio - Ostatnie namaszczenie" w teologii oznaczało ostatnie z serii namaszczeń sakramentalnych, które wierny może przyjąć i nie kojarzono go z momentem śmierci, gdyż sakrament ten ma przynieść choremu ulgę w cierpieniu lub uzdrowienie.
Namaszczenia chorym udzielaja także niektóre kościoły protestanckie - lecz nie ma on tam charakteru sakramentu.
Jeżeli umiera, bądź ciężko chory jest ktoś z Twoich bliźnich nie odmawiaj mu możliwości spowiedzi i umocnienia sakramentem Namaszczenia. Zadzwoń do kapłana i poproś o udzielenie tego sakramentu.
